Oog voor historie
‘Wat ik mooi en belangrijk vind, is om een gebouw met respect voor de historie ervan een nieuwe bestemming geven. Precies waar Sigrid en René goed in zijn. Op de vloer koos ik voor Marmoleum in een opvallende blauwtint uit de Piet Boon-selectie. Op de vide, waar de slaap- en badruimte is, ligt een diepbruine variant. Die keuze voor Marmoleum was meteen duidelijk na de verbouwing Dat is mooi en duurzaam en precies zoals het altijd was in deze klaslokalen. Qua interieur is de donkerbruine kast met vensters nog origineel. Toen het pand casco gemaakt werd, hebben we de aannemer flink lopen stalken om te zorgen dat die kast in tact zou blijven. Verder heb ik het schoolthema een beetje terug laten komen met bijvoorbeeld een paar oude schoolplaten en het telraam.’
Warmte en karakter
‘Omdat het vloeroppervlak vrij groot is en de indeling open, is het blauw behoorlijk aanwezig. De vloer is dan ook het vertrekpunt geworden voor het verdere kleurgebruik. Ik moet bekennen dat ik niet had verwacht dat het blauw zó goed zou combineren met andere tinten. Zelfs het Perzisch tapijt, waar veel roodachtige nuances in zitten, past er prachtig bij. De grote houten tafel komt er fantastisch mooi op uit, veel mooier dan op een houten vloer. Hout met hout vind ik vaak lastig te combineren. Sommige andere bewoners in dit gebouw hebben gekozen voor een neutrale gietvloer in lichtgrijs, wit of crème. Dat ziet er ook best goed uit, maar dit uitgesproken, diepblauwe Marmoleum brengt veel meer warmte en karakter. Over warmte gesproken: ik heb vloerverwarming. Heel behaaglijk en als het nodig is, kan ik de houtkachel erbij stoken. Inmiddels woon ik hier twee jaar en het is echt een feest. Het interieur is helemaal in harmonie, met mooie materialen en een goede mix van oude en nieuwe meubels. Wat de loft helemaal geweldig maakt is de hoogte in combinatie met de vele ramen op het zuiden. Ik ben hier op de bovenste verdieping van dit oude schoolgebouw letterlijk en figuurlijk in de wolken.’
[credits]
FOTOGRAFIE CAROLINE COEHORST TEKST CHRIS MUYRES STYLING JESKE WEEL